Szymon Wiesenthal (ur. 31 grudnia 1908 r. w Buczaczu w Galicji) jest dzisiaj znany jako człowiek,
który poświęcił życie wysiłkom na rzecz oddania sprawiedliwości ofiarom Shoah. Zapomniano natomiast
o zawodzie architekta, który wykonywał, zanim zaczął go prześladować reżim narodowosocjalistyczny
- studiował architekturę w Pradze i we Lwowie, do 1939 pracował w biurze architektonicznym. Po aresztowaniu przez narodowych socjalistów w lipcu 1941 r. został zmuszony do wykonywania pracy przymusowej w zakładach naprawczych Kolei Wschodniej i przeprowadzki do getta, a potem
więziono go też w obozie janowskim. Zdołał pomóc w ucieczce żonie, ale jego własne próby ucieczki zakończyły się męczeńską wędrówką przez szereg obozów koncentracyjnych. W 1945 r., będąc więźniem obozu koncentracyjnego Mauthausen, poznał polskiego więźnia Edmunda Staniszewskiego, który ciągle donosił mu jedzenie, ratując mu w ten sposób życie. Edmund Staniszewski miał nadzieję, że wkrótce będzie mógł otworzyć w Poznaniu kawiarnię, w związku z czym poprosił Szymona Wiesenthala o pomysły na projekt. Ten jeszcze w obozie wykonał wstępne szkice. W pierwszych tygodniach po wyzwoleniu udoskonalił je, przygotowując pełne rysunki. Zaprojektował widok zewnętrzny i wewnętrzny, stroje dla personelu, a nawet plakaty reklamowe - dzisiaj powiedzielibyśmy, że opracował "corporate identity". Jednak Kawiarnia "As" - nigdy nie została zrealizowana.
Projekt przez długi czas uważano za zaginiony. W 2018 r. Muzeum Żydowskie przy pomocy US Friends
of the Jewish Museum Vienna zdołało nabyć od zięcia Edmunda Staniszewskiego ponad 80 szkiców nigdy
nie zrealizowanej kawiarni. Stanowią one symbol nadziei w walce Szymona Wiesenthala o przetrwanie
i dokument ilustrujący dotychczas mało znaną stronę jego biografii.